Yaşamaya Çalışıyorum Ben

O kadar mutluyum ki 

Her an kusabilirim

Zaten yaşamaya çalışmak için tüm çabam

İçimdeki pislikleri çıkarabilmek için

Duydugun öğürtü sesi değil

'Yaşamaya çalışıyorum ulan ben!' diyorum ta içerimden 

Tamam tamam , yalandı zaten ..Mutsuz değilim ama mutsuz ve çok aşıksız olmak hoşuma gidiyor.Neden hep yazmak istedilerim çıkmıyor kalemimden.Neden beceremiyorum asıl düşündüklerimi yazabilmeyi ?Neden sadece sesli düşünebiliyorum yazarken ? Aslında seviyorum derken neden olmayacak yalanların içine düşüyorum hep.Neden beceremiyorum seffaf olabilmeyi ? 

Yakıştırmıyorum kendime normal olmayı.Ne dersen evet dememeliyim..Nankörüm bu konuda biliyorum.Kendime yalan söylediğim gibi 'yalansızım' diye seni de kandırıyorum...

     

       

Trabzonda olmanın güzelliğini anlatmayacagım uzun uzun ama burdaki huzurumu gittiğim hiçbiyerde bulamıyorum.Anlatsam bile anlamayacagınızı biliyorum çünkü.Burda aldıgım nefes bile çok gercek biliyomusun ? Ve daha deliyim mevcut hallerimden.Daha cok kendim gibi..Baskı altında değilim , özgürüm Karadenizin dalgaları gibi.Asiyim de ..

Çıktım balkonumda sigara yaktım , denizi izledim , birkere daha aşık oldum şehrime..Liman, yük gemilerinin ışıkları , balıkçıları...Herşeyimi almış olsan da sana lanet edemiyorum Trabzon..Gidince daha cok anladım bunu..Sen benim gençliğim , yanlışlarım , tecrübelerim ilk aşklarımsın.Her rüzgar esintinde bir anım gizli , gözyaşlarım , bir sac telim , bir nefesim..

Ve zaman akıp gitmiş beş yıl kadar...