Takip Edilen Pembe Duman

Korkuyorum...
Hatırlamak en büyük zarar,unutmak kolay.Yüzleşmek kadar acımasız bir his daha verilmemiş insanoğluna.Çok üzgünüm.Düzeltmeye çalıştığım şeyleri başarıyla sonuçlandırırken insanların alacakları zararı düşünemedim.Bazen bir tokat gibi çarpar gerçekler yüzüme.Aldığın yara izlerine tekrar bakmaya başlarsın.Bugün bir kez daha anladım ki , unutmak istediğim çok şey var hayatımda.
Düştüm,kanadım yeterince.Bir süre sonra yara oldu.Aklıma geldikçe yaralarımla uğraştım,yeniden kanattım.Yine yara oldu.Bir öncekinden daha derin bir iz bırakacak...Sonra yaralar geçti izi kaldı.Sonra yarayı gördükçe zarar görürsün.Kalbindeyse öldürmek istersin o hissi.Tenine oranla daha beyaz , yeni bir doku oluşur,yeniden başlamak ister gibi.Dışarıdan görünen budur.İçeride kocaman bir savaş eskisi gibi olmak için.
Üzülüyorum,kırgınım yeterince..
Başka birinden bahsedildiği hala dün gibi kulağımda.Sonra yaşadığım hayatı reddetmeye başlamam.Annemi merdivende yakalayıp son kez öpmek için yalvarmam.Bir aşkın yıllarca yavaş yavaş nasıl tükendiğini gözlerimle gördüm.İlk yanlış kimin yada ilk doğru adımı kim attı bilmiyorum.
Korkuyorum ;
İnsanın en rahat ettiği yer evidir.Bir gün sinsice öldürülmekten korkuyorum.Korktugum insanların cinnet anları.Buhranlar geçer ama bunu beklemekten yoruldum.Korkuyla uyuyup olmamış gibi davranılan onlarca anıdan da.
Gitmek gerek...
Bir ömür yolcu olmak.Gece otobüslerinde cam kenarı masalları uydurup rahatça uyumak.Valizime doldurup götürdüğüm onca anı..İçimi aydınlatan o soluk sarı ışık.Kırgın , ezik yolcular..Ne kadar bana aitse o kadar benim olmayan.Ben solarken o parlak ışıklarda siyaha,takip edilen pembe duman.
Ruhun gıdasına , endamın şarabını katma vakti şimdi..

Tanıdım sizi ; aşık olduğum adam sizdiniz..Ve yine siz birgün beni kurşuna dizdiniz..

     Yeni başlangıçlar ayrılıklar kadar zordur.Tanımaktan yorulmadığın adam gider;boşluk..Yeni bir adamı tanımaya çalıştığın o ilk evrede hissettiğin tek şey yine boşluk..Soru işaretleri yorar,adam gider..''Tanıdığım adam aslında..'' dediğin her cümlenin her kelimesinin her harfi kalbine bıçak gibi saplandığında sen hep içinde yaşadığın o derin boşluğa itilirsin..
     Bir superman tanıyorum ; ağlamamak için elimi sıkıca tutan.Uçmaktan vazgeçmiş.Bunun bilinmesinden nefret eden..Dizleri kan-revan sürünmekten.Pelerinini dizine sarmış.Asla bir daha uçmayacak ''artık kötüyüm'' diyen.Kendine inanmayan,inanmak istemeyen..Çığlıkları boşlukta yankılanan..
     Bir süperman tanıyorum ; sevişirken öfkesini kusan.Hayata nefretini ondan çıkarmak ister gibi,açılan her bacağa ateş eder gibi..''öl'' der gibi,''hepiniz ölün''.Suratında yalancı bir gülümseme , gözbebeklerinde öfke..
     Bir superman tanıdım ; bir ışık süzüldü gözünden.Vazgeçmeyecek savaşmaktan.Yeni bir sayfa açamaz ama açılan sayfalarda kahraman olabilecek.Daima yenilikleri başkasından bekleyen.Adil olmayan hayata kısık gözlerle bakmayı öğretecek biri çıkarsa hayır demeyecek.Hayata dört kolla sarılmak için ona yardım edecek birini bulmak ister gibi..Ona ellerini düşünmeden verebilecek birini..Tek kişinin hayata dört kolla sarılmak için yetmeyeceğini bilen.
     Sonra bir superman tanıyacağım,ellerimi düşünmeden vereceğim.Sıkı sarılsın hayata..'' herşey tamam'' dediğim anda uçmayı yeniden öğrettiğim superman , ilk uçuşunu benden giderek yapacak.Sonra hiç kimse kalmayacak,yeniden başlamak için,sevmek için,yalvarmak için..Çünkü herkes gitti..Çünkü herkes gider..

..

Hayat,merhaba..

Sanırım uzun süredir mutsuzluğumu çok gösteriyorum,seni ve insanları sıkmış olabilirim.Bunun için senden özür dilerim,ama insanlardan değil.Sen hep bana maviler ve toz pembelerle geliyorsun , ama beceremiyorum gülümsemeyi.İç sesim sana küfür ediyor şuan,onu çok yormuşsun.Sen o kadar acımasız olamazsın değil mi ? O da susmalı artık haklısın.Ona dünyanın,adaletin ne kadar yerinde işlediğini anlatacağım.Gök kuşağı diye birşey varmış hala görmemiş olmam garip değil mi ? Bu arada sen hep mutlusun o yüzden sormadım seni.Aslında bende mutluyum ama hep içimdekine yenik düşüyorum.O daha güçlü sanki.Hep engel birşeylere..Mutlu olmama bile.Güneşi resmetmeyi ögrendigim günden beri o karalar baglamış kadına inanmıyorum.Onu çizebiliyorsam eger o parlaklığı görmüşüm demektir.Ve öylesine parlak bir şeyin içimdeki insana hükmetsini bekliyorum hala.İstese bunu yapabilir.Yarın güneşi yakalayıp bunu ona da anlatacagım.Ve aslında uçurtmalar rüzgarın kölesiymiş bunu öğrendim.Birilerinin biryerlerde sözünün geçmesi iyi birşey mi ? Peki ya cocuklar ? Onların bu durumdan haberi oldugunda ne kadar üzülecegini biliyor musun ? Bence bu konuyla alakalı daha iyimser şeyler yapabilirsin. 

    Sorularımı cevapsız bırakma,sende bana yaz.Kendine iyi bak..İyi bakman lazım.Görüşmek üzere..

Bu Bir Tanışma Yazısıdır,Lütfen Çekmeyin :)

    Uzun zamandır yazmıyor olmanın korkusu var üzerimde..Belki uzun bir süre daha yazmazdım aslında ama bana gelen özel mesajlar beni tekrar buraya itti.Güncellemem gerekiyordu evet , gerçekti..En son yazımı ağustos ayında yazmıştım.Ama karar vermekle yazmak arasında uzun bir mesafe var bunu anladım.Eski yazılarımı okudum,klasik 'ne acı çekmişim vaybee'ler,'oha nasıl bi psikolojim varmış'lar..Ve bunun gibi bir çok özeleştiri..Sonra 'evet yazmam lazım artık ama ne?' Günlerdir sanki daha önce kendimi odama kapatıp yazıyormuşum gibi düşünmeyi ve ardından yazmayı denedim,olmadı.Geceleri yatmadan önce sıkca düşünür oldum..Konudan konuya atlayabilme özelliğim kurdugum hayallerimde bile var.Ne yazsam diye düşünürken aslında bu olayı da yasadım ben diye kendi kendime üzülüp sonra düşünün artık olaylar silsilesini..Hep birşeyler vesile olur yazmaya demiştim; gercekten bunu bugün tekrar yasadım...kendimi haksız cıkarmam zaten bu durumu cok seviyorum :)
    Geçenlerde bir adamla tanıştım..Birbirimizi nasıl buldugumuz konusu hala muallakta.Aynı şehirde yasıyormusuz.Yani aslında ben mucizeyi beklerken o tam karsımdaydı belki de ..Karsı taraftan olaya nasıl bakıldıgı umrumda değil .Ne hissettiği ne düşündüğü.Ya eksik ya da fazla olan bişey vardı ama..Benim sürekli dısarı cıkmam gerektiğini hatırlatan bir adam,düşünün ne kadar önemli bişeyin üzerinden kuruluyor iletişim.Bugün de yine dısarı cıkmam gerektiği hatırlatılınca bir şakayla basladı,ve sonunda görüştük.Memleketin neresi diye sordugumda 'goa' cevabını hatırlıyorum birde aklımdan gecen düşünceleri..'gop mu yazmak istedi acaba o ile p harfi yanyana ' sonrasında oha goa diyor adam Hindistan mı yok artık diye kendi kendime söylenirken sormuş bulundum.Evet Hindistan dedi.İlginç ..Ben ülkemi başka bir ülkeye değişmezdim.Görüştüğümüz ana gelince ; stres içindeyim ilkdefa göreceğim için , bir sürü soru işareti.Neyse gittiğimde karsıdan karsıya gecmeyi düşünmeyen bir adam,muhtemelen gözgöze geliyoruz ama o emin olamıyor.Mesaj attım yanıma geldi..Sonra sohbet ..Bir yandan şaşırıyorum cünkü ben insanlarla zaten iyi iletişim kurarım ama ilk tanıştıgın bir adamla bu kadar hoş sohbet , birinci gün için müthişti.
    Sahilde yürüdük,biraz daha tanıdık bu süre içinde birbirimizi..Sonra yazdıgımı söyledim.Ya da uzun süredir yazmadıgımı.O da onu yazmamı istedi.İlk defa böyle birşey yapıyorum,arkadaslar lütfen çekmeyin :) Aslında güzel bir şeye daha neden oldu..Arkadaslıkların, dostlukların ,geçirilen bir saatin bile degerli kılınması adına bir kaç cümle yazılmalı.Anılar böyle yaşar,yaşatılır.
    Hislerime gelecek olursak,iyi biri,konuşması, uslubu, bakışları, ses tonu ..Çok şey sayabilirim ama aşık olmak istemiyorum.Hem yeniden bana kötü şeyler hatırlatan bu sayfama tekrar girmeme neden oldugun için,ama yazacagım konu güzel bişey oldugundan eglenceli hale geldiği için..hemde bazı şeylerin hala önemli oldugunu hatırlattıgın için teşekkür ederim sana.İyiki tanışım seni..