Kendini kandırmışlığın bilmem kaçıncı levelindeyiz sevgili..
Sen sahte mutluluklarınla prensesi kurtarmak sanıyorsun hayatı..
Ama ben daha güçlüyüm karşında.
Pembe bulutları ve kuşları senin kadar çok sevmiyorum.
Senin görebildiğin şeyleri göremiyorum.
Benim bulutlarım gri hem..
Sürekli level atlayıp, her defasında yalancı prensesleri kurtarıyorsun..
Ve sonra gerçek sandıgını..
Her inandığımda daha çok güçleniyorsun sanki.
Daha büyük hayatlar ve yalan düşler büyütüyorsun içinde.
Mantar yiyip büyümediğimize inandıramadım seni..
İ ş t e S e n K a n d ı r ı r s ı n B e n i ..
4 yorum:
bana da böyle yazabilme ütopyası ver rabbim harikulade gülşah :)
teşekkür ederim begenmenize sevindim :)
begenmek denemez buna bayıldım
ne yasadıgını bilmiyor olmak büyük haksızlık bence..yada ne bileyim işte..
Yorum Gönder