22 Nisan 2012 Pazar

Takip Edilen Pembe Duman

Korkuyorum...
Hatırlamak en büyük zarar,unutmak kolay.Yüzleşmek kadar acımasız bir his daha verilmemiş insanoğluna.Çok üzgünüm.Düzeltmeye çalıştığım şeyleri başarıyla sonuçlandırırken insanların alacakları zararı düşünemedim.Bazen bir tokat gibi çarpar gerçekler yüzüme.Aldığın yara izlerine tekrar bakmaya başlarsın.Bugün bir kez daha anladım ki , unutmak istediğim çok şey var hayatımda.
Düştüm,kanadım yeterince.Bir süre sonra yara oldu.Aklıma geldikçe yaralarımla uğraştım,yeniden kanattım.Yine yara oldu.Bir öncekinden daha derin bir iz bırakacak...Sonra yaralar geçti izi kaldı.Sonra yarayı gördükçe zarar görürsün.Kalbindeyse öldürmek istersin o hissi.Tenine oranla daha beyaz , yeni bir doku oluşur,yeniden başlamak ister gibi.Dışarıdan görünen budur.İçeride kocaman bir savaş eskisi gibi olmak için.
Üzülüyorum,kırgınım yeterince..
Başka birinden bahsedildiği hala dün gibi kulağımda.Sonra yaşadığım hayatı reddetmeye başlamam.Annemi merdivende yakalayıp son kez öpmek için yalvarmam.Bir aşkın yıllarca yavaş yavaş nasıl tükendiğini gözlerimle gördüm.İlk yanlış kimin yada ilk doğru adımı kim attı bilmiyorum.
Korkuyorum ;
İnsanın en rahat ettiği yer evidir.Bir gün sinsice öldürülmekten korkuyorum.Korktugum insanların cinnet anları.Buhranlar geçer ama bunu beklemekten yoruldum.Korkuyla uyuyup olmamış gibi davranılan onlarca anıdan da.
Gitmek gerek...
Bir ömür yolcu olmak.Gece otobüslerinde cam kenarı masalları uydurup rahatça uyumak.Valizime doldurup götürdüğüm onca anı..İçimi aydınlatan o soluk sarı ışık.Kırgın , ezik yolcular..Ne kadar bana aitse o kadar benim olmayan.Ben solarken o parlak ışıklarda siyaha,takip edilen pembe duman.
Ruhun gıdasına , endamın şarabını katma vakti şimdi..

3 yorum:

Adsız dedi ki...

:( nutkum tutuldu

cemal dedi ki...

yasadıgın hayatı bilmiyorum ama kaçmak çaresizliktir küçük kız..

kerim dedi ki...

gitmek çözüm mü sanıyosun?