Film gibi hayatlar yaşardı.Spontane hayallerine kendi bile yetişemedi birgün.Birgün herşeyden vazgeçip yanlış yapmak istedi , beceremedi ..Hiçbirşeyi beceremezdi zaten aciz.Film gibi anlar yaşardı .Unuttum sayıp beynindeki cesetlerin yeniden canlanmasını izledi uzun uzun.Ve yapabileceklerini ..
Oradaydı , minik bir bahçede.
Zamanı vardı
Zamanları..
-Nasılsın ? dedi
İyi diyemedi , gözleri doldu sustu , çokça sustu..
-Bahçem nasıl olmuş , ben yaptım hepsini .Açelya var aslanagzı var..şurda cam güzeli ..yanındaki nergis onun yanında da ...Neyin var ? İyimisin sen ?
Özledik dimi.Sarıl bana .Daha sıkı...
-Ben unutmadım ki
Sahi unutmamıştı ikiside hiçbir anı.Ama olması gerekenler yaşadıkları değildi.Düşününce böylesi de iyiydi.Yanında olmuştu cokca.Zor unutmuştu herşeyi , geçmişi..Ne varsa yaşanan.Yada hayallerde kalan.Ne varsa işte..Ama bitmişti hikaye , yeni hikayenin önsözünü gecmişti okuyucu , ve baska bir sahne canlandırmaya calışıyordu gözlerde anlatıcı.Uzunca bir süre.. Kimse kalmadı,hiç kimse.bağırmak için, yalvarmak için.çünkü herkes gitti, çünkü herkes gider
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder